بدین رَواقِ زَبَرجَد
نوشته‌اند به زر
که «جز نکوییِ اهلِ کرم نخواهد ماند»
حافظ
از طاق و رواق تا ایوان و سرسرای عمارت‌ها، از لاجورد کاشی‌ها و رنگین‌کمان اُرسی‌‌ها، جای فکر و دست کسانی‌ست که زیستگاه انسان را با خلاقیت و زیبایی در هم آمیخته و بستری برای اخلاقی زیستن بشر با هنر معماری متجلی کرده اند.
بی‌شک می‌توان بر همین اساس مهندسان «معمار» را یکی از پایه‌های تمدنی بشر به شمار آورد. بافت شهرها و چهره ساختمان‌ها برآیندی از روح جمعی و باورهای دینی و اندیشه‌ای هر ملتی است و این مسئولیت جامعه مهندسان معمار را نسبت به حرفه خود دو چندان می‌کند.
سازمان نظام مهندسی ساختمان با هدف ساخت و نگاهداشت ساختمان به‌عنوان باارزش‌ترین سرمایه‌های ملی و مردمی پایه‌گذاری و همچنان این رسالت را در قبال برنامه‌ریزی برای ایمنی ساختمان‌ها و آراستگی و اخلاق‌مداری طراحی شهری و ابنیه‌ها از اولویت‌های خود می‌داند.
روز معمار و بزرگداشت علامه شیخ بهایی، بهانه‌ای برای تجلیل از تمام مهندسان هنرمند اخلاق‌مدار عرصه معماری است که نام ایران را با خلق آثار بدیع، خدامحور و انسانی، در جهان پر آوازه کرده و خواهند کرد.
امین مقومی
سرپرست سازمان نظام مهندسی ساختمان
سوم اردیبهشت ۱۴۰۴.
